mutsuz-(u)mutlu

Yenilmek için yemin etmiş yüreğim. Dinlemiyor kuralları, bu seferde şaşırayım demiyor. Nasıl geldiyse öyle gidiyor. Ne istersin diye sormuyor bile. Aynaya her baktığında hatırlatıyor sana unutmak istediklerini. En çok da unutmak istediklerini. Çoğu zaman unutkan olan sen, unutmak için çabaladıklarını bir çırpıda hatırlıyorsun. Her defasında haykırıyorsun kendine belleği boşaltmam lazım diye. Ama dinlemiyor seni. Ki sadece seni değil kimseyi dinlemiyor. Anneni, babanı bile. Hâlbuki babama desem nasıl da kızar sana. Ama kıyamıyorum da işte. Küsersin diye korkuyorum. Kalbi bilmem ama insan yüreksiz yasayabilir mi bilmiyorum. Bire bin katıp sorma bana halimi. Görüyorsun ya işte çığlıklarım var benim, hiç atamadığım. Binlerce değil bir kere bile haykıramadığım. Ve ben bugünü de unutabilmek için hafızama kazıdım. Kemikleri kalmış hatıralarımın yanına gömdüm. Bu da toprağa karışacak, biliyorum. Belki de yaşanacaklar, yıllar geçtikten sonra otopsiye bile değer görmeyecek. Simdi ki zamanda ceset hatıraları olan ben, gelecek zaman da umutlu bir bekleyiş içindeyim. Belki de geniş zamanlı bir şeyler olur diye. Bugün benim en zor ve en mutsuz günüm. Ama umutsuz değilim. Mutsuzluk kötüdür, tamam katılıyorum. Ama umutsuzluk kadar olamaz. Siz siz olun, mutsuz olun ama umutsuz olmayın. Umutlu en geniş zamanlara..

Oy:

5

Puan:

10

Harika