Keşke...

Keşke, bu hayata karşı isyanımızdır aslında. Her zaman hayatımızın, her dönüm noktasında keşke deriz, keşke yapmasaydım, keşke demeseydim, keşke gitmeseydim, keşke savaşsaydım, keşke söyleye bilseydim, keşke cesaretimi toplaya bilseydim... Bunun gibi birçok keşkeler var hayatımızda ve olmayada devam edecek. Peki ya neden? Neden keşke deriz? Neden keşke deme ihtiyacı duyarız?
Keşke sözünü sarf etmiş olarak pişmanlığımızı ortaya koymuş oluruz aslında. Pişmanlığımızı, öfkemizi, yetersizliğimizi, yapamadıklarımızı, keşke ye sığdırmaya çalışırız? O kadar basit bir kelimeye neden öyle büyük hislerimizi, duygularımızı yüklemeye çalışıyoruz ki? Öyle büyük hayal kırıklıklarımızı neden sadece keşkey le aktarmaya çalışırız? Aslında neden keşke kelimesini kullanıyoruz?
Keşke söyleseydim diyoruz ya mesela, peki ya o anda o kelimeyi ya da cümleyi sarf edebilecek cesaretimiz varmı ya da tamam cesaretimiz var diyelim o söyleyeceğimiz kelimenin ya da cümlenin ağırlığını omuzlarımıza alabilecek gücümüz varmı o anda ya gücümüz var diyelim neden o anda söyleyemiyoruz neden sonra kendi yapamadığımız şeyi bir basit kelime olan keşkeye yükleyip acı çekiyoruz?
Keşkeler her zaman hayatımızda olmaya devam edecek. Aslında keşke demesek bile o muhteşem hayatı yaşayabilirmiyiz? Keşke gibi bir pişmanlığımız olmasa bile o hayat muhteşemliği ile karşımıza çıkarmı?


Hayatımızda keşke dememek umuduyla...

Oy:

7

Puan:

8.6

Harika